Pisaliśmy do Was dawno temu i tak naprawdę mimo, wszystkiego co się wydarzyło w naszym życiu, przede wszystkim tego złego, to chcemy zacząć od nowiny wypełniającej nasze serca ciepłem, radością i nadzieją.
Za nieco ponad 3 miesiące Kwiatoczki się powiększą! Spodziewamy się Fiodora Karola, który już w połowie 2020 roku zagościł w naszym życiu, a dokładnie w moim brzuchu. Podobno w połowie kwietnia ma być już z nami, choć czy uda mi się zjeść wielkanocne jajko to się przekonamy. Moja Mama dwukrotnie rodziła w 38 tygodniu, więc może Święta przyjdzie nam spędzić w szpitalu.
Po drodze działo się wiele, przede wszystkim ciąża wcale nie układała się od początku tak jak byśmy sobie tego życzyli. Mimo że planowana i wcale nie wyczekiwana długo, to była niestety zagrożona. Zmiany lekarzy, różne idee na to co powinnam, a czego nie, przymus leżenia, który bardzo mocno odbił mi się na plecach. Ostatecznie jakoś wyszliśmy na prostą. Tak się nam przynajmniej wydawało…
W listopadzie spadł na nas kolejny cios, a mianowicie nagła śmierć mojego Taty. Lęk o to, czy w tak stresującej sytuacji uda nam się ochronić Fiodora był niezmiernie przytłaczający. Wiele decyzji trzeba było podejmować w chwilę, myśląc o wyższym dobrze. Wiedzieliśmy, że dziecko jest teraz najważniejsze. Nieobecność na pogrzebie, dalsze izolowanie się w domu i codzienna walka, by nie wpadać w jedną wielką czarną studnię. Po miesiącu jakoś znów zaczęliśmy widzieć światełko w tunelu. I zbliżały się Święta.
Ja Święta po prostu uwielbiam, mimo że już dawno straciły urok tych z dzieciństwa i z roku na rok przy naszym stole zasiadało jakoś mniej osób. Zawsze jednak starałam się, by każdy zjadł to co lubi, oraz dostał przemyślany prezent. I na przekór wszystkiemu zdecydowaliśmy, że nie zamierzamy odwoływać tegorocznych Świąt, szczególnie, że na początku grudnia podczas badań połówkowych usłyszeliśmy dwie rzeczy – w brzuchu siedzi chłopiec, a ja mam w końcu przestać leżeć i spokojnie mogę się zabrać za przygotowania.
I tak rozpoczęły się dwa szalone tygodnie pełne znajomych zapachów, smaków pełnych wspomnień, nerwów i radości. Ostatecznie podaliśmy wigilijną wieczerzę dla czwórki gości w naszym mieszkaniu. Ugotowaliśmy rybę po grecku (przepis), łososia pod serową pierzynką, a nawet pierwszy raz w życiu usmażyliśmy halibuta. Mama Ira zaś przyjechała z łazankami i grochem z kapustą, a także niezwykłą tartą z mascarpone. I mimo że gdzieś z tyłu głowy pozostawał smutek i pustka, to udało się to wszystko zorganizować.
Dziś piszemy do Was po kolejnym badaniu kontrolnym, Fiodor waży już 917 gram! Taka nasza mała, napoczęta paczka cukru. Jest niezmiernie ruchliwy, albo ciągle ma czkawkę, bo potrafi przez dwie godziny nieustannie hopsać. A to pobawi się wątrobą, a to poskacze na pęcherzu – takie to uroki ciąży. Podczas dzisiejszego badania z dziką radością kopał w sondę aż odskakiwała od brzucha. Na co dzień bardzo chętnie reaguje na położoną na brzuchu rękę czy głos, szczególnie Nikolaya, który stara Mu się wieczorami czytać rosyjskie bajki. Nie lubi za to jak się go odkrywa i na niego świeci. Kiedy zaś włączy się kamerę to zastyga jakby skubany wiedział, że chcemy go nagrać.
I tak widzicie, lecą kolejne dni, a raczej pędzą i to całymi tygodniami. Ja mogę wpatrywać się w swój własny brzuch i to godzinami. Choć już tylko na boku, ponieważ tygodnie leżenia, rosnący lokator i wynikający z nich ból odcinka lędźwiowego skutecznie uniemożliwiają położenie się na wznak. Nikolay za to od samego marca pracuje z domu. W ciągu tych kilku miesięcy, kiedy się z Wami nie kontaktowaliśmy Nikolay dostał awans i widzę, że naprawdę lubi to co robi. Czasem tęskni za kawą z firmowego automatu, spotkaniami z kolegami „na żywo”, czy możliwością skoczenia z nimi na koszykówkę po pracy. Jednak jak rozmawiamy o przyszłości, to chętnie już na stałe w większość dni w tygodniu pracowałby z domu. Ma tu swoje centrum dowodzenia z dwoma ekranami, 1,5 metra od mojej kanapy.
Czasami myślimy nad kupnem większego mieszkania, ale dochodzę do wniosku, że to jakiś bezsens, bo razem zajmujemy jakieś 3 metry kwadratowe. Czyli jeszcze ponad 40 zostaje dla Fiodora, w tym naszym małym, rodzinnym gniazdku. Na 7 piętrze, z którego najpiękniejszy widok jest jak zachodzi słońce, ponieważ w naszą stronę skierowane są tysiące okien odbijających przeróżne odcienie różu i pomarańczu. Zapewne w ciągu kilku następnych dni nastąpi tu wiele zmian. Pierwsza musi powoli wyjechać choinka. Mamy też w planie przynieść z piwnicy komodę dla Fiodora, bo mimo że on siedzi w brzuchu, to ma już całkiem sporo różnych bibelotów i ubranek. Rozglądamy się też za łóżeczkiem i wózkiem. O nich (i o tym dlaczego wybieramy rzeczy używane) opowiemy Wam następnym razem.
Через 3 месяца команда „Квяточков” увеличится! Мы ожидаем Фёдора Кароля, который уже в середине 2020 года появился в нашей жизни, а если быть точным – в животе у Аси. Скорее всего, в середине апреля Федя будет с нами, хотя посмотрим получится ли нам нормально провести Пасху. Мама Аси два раза родила на 38 неделе, поэтому есть шанс встретить Пасху в больнице.
За эти полгода произошло многое, прежде всего беременность не складывалась с самого начала так, как хотелось бы и была под угрозой, несмотря на то, что была запланирована и всё получилось с первого раза. Смена гинеколога, противоречивые советы по поведению при беременности, прописанный постельный режим, который очень сильно отразился на спине Аси. В конце концов, мы как-то справились. По крайней мере, нам так казалось..
В ноябре на нас обрушился еще один удар, а именно внезапная смерть отца Аси. Подавляющее беспокойство о том, удастся ли нам в такой стрессовой ситуации защитить Фёдора, завладело нами. Многие решения нужно было принимать моментально, думая о высшем благе. Мы знали, что ребенок сейчас самое главное. Поэтому мы не пошли на похороны, продолжили самоизоляцию дома и ежедневную борьбу за то, чтобы не упасть в большую темную яму. Через месяц в темноте начал пробиваться свет: приближались праздники.
Аська праздники просто обожает, несмотря на то, что они давно утратили свое детское очарование, и то, что из года в год за нашим столом сидело всё меньше и меньше людей. Она всегда старается, чтобы на столе были любимые блюда гостей, и каждый получил продуманный и нужный подарок. В этом тяжёлом году, вопреки всему, мы решили, что празднованию Рождества быть, тем более что в начале декабря во время обследования мы услышали две вещи – в животе сидит мальчик, и Ася, наконец-то, может перестать лежать и может спокойно заняться приготовлениями.
И вот начались две безумные недели, полные знакомых запахов, вкусов, воспоминаний, нервов и радости. В конце концов, мы подали рождественский ужин для четверых гостей в нашей квартире. Мы приготовили рыбу по-гречески, лосося под сырной шубой и впервые в жизни жареного палтуса. Мама Ира приехала с „лазанками”, горохом с капустой, а также необычным пирогом с маскарпоне. И хотя где-то в глубине души оставались грусть и пустота, праздник удалось организовать.
Сегодня мы пишем вам после очередного контрольного обследования, Федор весит уже 917 грамм! Наш маленький кулёк сахара. Он очень подвижен, или у него постоянно икота, потому что он может в течение двух часов постоянно прыгать: то поиграет с печенью, то по мочевому пузырю поскачет – вот такие прелести беременности. Во время сегодняшнего обследования Федя с диким наслаждением пинал зонд, так что тот отпрыгивал от живота. Каждый день он очень охотно реагирует на лежащую на животе руку или голос, особенно Николая, который старается по вечерам читать ему русские сказки. Однако, не любит, когда снимают одеяло и светят на него лампой. Не а если включается камера, то Федя застывает, как будто знает, что мы хотим запечатлеть его выступление.
Вот так проходят дни, вернее, пролетают, складываясь в недели и месяцы. Аська может часами смотреть на свой живот. Хотя удобнее всего теперь лежать только на боку, потому что недели постельного режима, растущий в ней новый человек и возникающие в результате боли в пояснице препятствуют лежанию на спине. Я же с начала марта 2020 работаю из дома. За те несколько месяцев, что мы с вами не общались, я получил повышение, мне очень нравится то, чем занимаюсь. Иногда конечно скучаю по кофе из офисного автомата, по встречам с коллегами „вживую” или по возможности поиграть с ними в баскетбол после работы. Тем не менее, когда мы говорим о будущем, я бы с удовольствием работал из дома, навещая офис раз или два в неделю: ведь теперь дома у меня оборудован командный центр с двумя экранами, в 1,5 метрах от дивана, на котором отдыхает Ася.
Иногда мы думаем о покупке квартиры побольше, но с другой стороны смысла в большей квартире мало, ведь мы занимаем только около 3 квадратных метров. Значит, еще больше 40 остаётся для Фёдора, в этом нашем маленьком семейном гнездышке на 7-м этаже, с которого открывается прекрасный вид, особенно когда тысячи окон, отражая лучи заходящего солнца, заливают нашу квартиру розовым и оранжевым светом. Вероятно, в ближайшие несколько дней здесь произойдет много изменений. Во-первых, ёлочка должна переехать в подвал до следующего нового года. Во-вторых, нужно принести из подвала комод для Фёдора, потому что, хотя он и сидит в животе, у него уже довольно много разных безделушек и одежды. Мы также ищем кроватку и коляску. О них (и о том, почему мы выбираем подержанные вещи) мы расскажем вам в следующий раз.
